Η ανάκρουση του φυσιγγίου δεν είναι σε καμία περίπτωση ποιοτικό χαρακτηριστικό. Αυτό που πραγματικά έχει μεγάλη σημασία είναι ο συνδυασμός σωστής ταχύτητας και πιέσεων, ο οποίος επιτυγχάνεται με τον κατάλληλο συνδυασμό υλικών. Η εμπειρία και η γνώση του κατασκευαστή, σε συνδυασμό με τα κατάλληλα όργανα βαλλιστικού ελέγχου είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την κατασκευή ενός σωστού φυσιγγίου.

Συνήθως κάθε θήραμα μπορεί να κυνηγηθεί με τουλάχιστον 2-3 διαφορετικές εναλλακτικές ως προς τη διάμετρο των σκαγιών, αναλόγως της τοποθεσίας και του τρόπου κυνηγίου. Παρόλα αυτά να θυμάστε ότι τα ψιλά σκάγια «ανοίγουν» πιο νωρίς, αλλά χάνουν πιο γρήγορά την κινητική ενέργειά τους όσο μεγαλώνει η απόσταση. Συνεπώς, κυνηγώντας σε κοντινές αποστάσεις έχετε πλεονέκτημα χρησιμοποιώντας ψιλότερα σκάγια, ενώ στις μεγαλύτερες αποστάσεις έχετε πλεονέκτημα με τα μεγαλύτερης διαμέτρου σκάγια.

Συνήθως κάθε θήραμα μπορεί να κυνηγηθεί με τουλάχιστον 2-3 διαφορετικές εναλλακτικές ως προς τη διάμετρο των σκαγιών, αναλόγως της τοποθεσίας και του τρόπου κυνηγίου. Παρόλα αυτά να θυμάστε ότι τα ψιλά σκάγια «ανοίγουν» πιο νωρίς, αλλά χάνουν πιο γρήγορά την κινητική ενέργειά τους όσο μεγαλώνει η απόσταση. Συνεπώς, κυνηγώντας σε κοντινές αποστάσεις έχετε πλεονέκτημα χρησιμοποιώντας ψιλότερα σκάγια, ενώ στις μεγαλύτερες αποστάσεις έχετε πλεονέκτημα με τα μεγαλύτερης διαμέτρου σκάγια.

V1= Ταχύτητα στο 1 μέτρο από το στόμιο της κάννης:
Κυμαίνεται συνήθως από 390-460 μ/δευτ. για νρ 1-10
V2,5=Ταχύτητα στα 2,5 μέτρα από το στόμιο της κάννης:
Αναφέρεται στον κανονισμό C.I.P. και αφορά την ελάχιστη απόσταση στην οποία μπορεί να μετρηθεί ένα φυσίγγι. Τα όργανα μέτρησης που απαιτούνται, αλλά και η διάταξή τους εγγυώνται την αξιοπιστία του αποτελέσματος.
V10=Ταχύτητα στα 10 μέτρα από το στόμιο της κάννης:
Αυτός ο τρόπος μέτρησης είναι εξαιρετικά αξιόπιστος και πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα των κυνηγετικών βολών. Οι ταχύτητες κυμαίνονται συνήθως από 305-375 μ/δευτ. για νρ.1-10

Η ικανότητα των σκαγιών στην καταβολή του θηράματος εξαρτάται, κυρίως, από την κινητική τους ενέργεια. Η κινητική ενέργεια, με τη σειρά της, είναι ανάλογη της μάζας του σκαγιού και των αρχικών ταχυτήτων που θα του προσδώσει η γόμωση του φυσιγγίου. Σκάγια μεγαλύτερης διαμέτρου από εκείνα που ταιριάζουν στο κυνήγι ενός θηράματος, κάνουν την κατανομή του φυσιγγίου «φτωχότερη» σε αριθμό σκαγιών. Αρχικές ταχύτητες μεγαλύτερες από τις απαιτούμενες, υποβαθμίζουν την ποιότητα ισοκατανομής των σκαγιών.

Οι παλιοί θεωρούσαν επιβεβλημένη τη χρήση μαλακών σκαγιών, γιατί θεωρούσαν ότι τα πολύ σκληρά σκάγια κάνουν διαμπερή τραύματα, χωρίς να καταβάλλουν το θήραμα. Η θεωρία των διαμπερών τραυμάτων αμφισβητείται, σήμερα, έντονα και μάλιστα με αρκετά θηραματικά ντοκουμέντα. Στην πραγματικότητα τα πολύ σκληρά σκάγια (εκείνα που έχουν περιεκτικότητα 3,5 ως 5% σε αντιμόνιο) προκαλούν κάπως μικρότερη καταστροφή ιστών στο θήραμα, λόγω μειωμένης παραμόρφωσής τους, αλλά δίνουν σαφώς καλύτερη κατανομή στη βολή και ελαφρώς αυξημένες συγκεντρώσεις, ως προς τα μαλακά σκάγια. Παρόλ’ αυτά οι περισσότεροι κατασκευαστές φυσιγγίων και οι περισσότεροι κυνηγοί προτιμούν σήμερα την ενδιάμεση λύση των ημίσκληρων σκαγιών.

Ένα χαμηλής ποιότητας υλικό βυσμάτωσης μπορεί να επιτρέψει απροσδιόριστη διαφυγή αερίων, καταστρέφοντας έτσι και τη δύναμη της δέσμης των σκαγιών και τη συνολική ποιότητα της βολής. Είναι κοινός τόπος, σε όσους ασχολούνται με τη σύγχρονη βλητική, ότι τα σημερινά υλικά γόμωσης βρίσκονται σε περίπου ισότιμα, ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Αυτό τουλάχιστον όσον αφορά τις πυρίτιδες, τους κάλυκες και τα καψύλλια, που κατασκευάζονται αποκλειστικά από μεγάλες εταιρείες με έντονο ανταγωνισμό. Δε συμβαίνει το ίδιο με υλικά βυσμάτωσης (τάπες και συγκεντρωτήρες) που μπορεί να προέρχονται από μεγάλες βιομηχανίες ή από μικρές ανώνυμες οικοτεχνίες. Το εμφρακτικό υλικό, λοιπόν, είναι εκείνο το στοιχείο μιας γόμωσης που πρέπει να ελέγχεται ιδιαίτερα η ποιότητά του, γιατί από αυτό εξαρτάται η αξιοποίηση ή η ακύρωση των υπολοίπων ποιοτικών υλικών της γόμωσης και του συνδυασμού τους.

«Όσο πιο ανοιχτό το τσοκ τόσο μεγαλύτερη η διασπορά» Ένα φυσίγγι διασποράς αποδίδει καλύτερα με ένα ανοικτό τσοκ. Κάντε μια δοκιμή και επιβεβαιώστε τον κανόνα μόνοι σας.

Από διάφορες μετρήσεις που έχουνε πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια κατάλληλων οργάνων, προκύπτει ότι για διαφορές θερμοκρασίας περίπου 15-20 βαθμών (δηλ. από τους 30°C στους 15-10°C) δεν επηρεάζεται ουσιαστικά η απόδοση του φυσιγγίου. Στην πραγματικότητα, τα φυσίγγια που είναι κατασκευασμένα από πρώτης κατηγορίας υλικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν όλο το χρόνο, διότι επηρεάζονται πολύ λίγο από τις μεταβολές του καιρού.
Ωστόσο, οι θερμοκρασίες γύρω από το 0°C, (οι οποίες συναντώνται σε ορισμένα σημεία της χώρας μας και για λίγους μήνες) είναι σε θέση να επηρεάσουν ως ένα βαθμό τα βαλλιστικά χαρακτηριστικά του φυσιγγίου, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να τα καθιστούν μη αποδοτικά.
Υπολογίζεται ότι ένα φυσίγγι θα χάσει (ανάλογα με τον τύπο της πυρίτιδας) το 3-15% των πιέσεών του και 0,5-3% των ταχυτήτων του από τους +30°C στους 0°C. Πρόκειται για διαφορές που, ίσως, γίνουν αισθητές στις πολύ οριακές βολές.

Η έλλειψη υγρασίας είναι αναγκαία για την αποθήκευση των πυρομαχικών μας. Οι αυξομειώσεις της θερμοκρασίας δημιουργούν υδρατμούς επικίνδυνους για τη βιωσιμότητα της πυρίτιδας των φυσιγγίων μας. Διαπνέουσες συσκευασίες λοιπόν (από χαρτί ή ξύλο και όχι μέταλλο ή πλαστικό) και χώροι χωρίς έντονες και απότομες μεταπτώσεις θερμοκρασίας και χωρίς υγρασία, είναι οι ιδανικές συνθήκες μακροχρόνιας αποθήκευσης των φυσιγγίων μας. Βοηθήματα, όπως πυριτικά άλατα (σίλικα) ή βόλοι ναφθαλίνης στο ντουλάπι των φυσιγγίων μας, αποτελούν ανεκτίμητες ασφαλιστικές δικλείδες για τη μακροβιότητά τους.